Ewa jest założycielką Fundacji Albatros, która zrealizowała dziesiątki projektów związanych z ochroną przyrody, od lat realizuje projekt SYMBIOSIS wspierający również działalność innych ośrodków, obecnie dzięki środkom unijnym. Przy swoim domu prowadzi schronisko dla ptaków, walczy o każdego. W Ptasiej Akademii, w której pozostają ptaki skazane na opiekę człowieka, prowadzone są zajęcia edukacyjne. A na terenie powiatu olsztyńskiego, dzięki wsparciu, działa Ptasia Straż, grupa wolontariuszy, którzy angażują się w interwencje związane z pomocą rannym ptakom. 
Anna Puszcz to Osobowość o duszy artystycznej, o wielu zainteresowaniach, pełna pomysłów. Marzy i realizuje marzenia – nie tylko swoje. Działa na rzecz lokalnej społeczności – inicjuje, a potem realizuje wiele projektów artystycznych i społecznych dla kobiet i nie tylko. „Żyję tu, mieszkam tu i chcę robić rzeczy wartościowe, potrzebne mieszkańcom, ale dające też radość mi i Kobietom ze Stowarzyszenia”. 
Angelika to społecznik od urodzenia, który tanecznym krokiem i z niesamowitym uśmiechem idzie przez życie. Jako wolontariuszka jest trenerem i opiekunem na obozach tanecznych dla dzieci i młodzieży w Przyjezierzu- Stowarzyszenie ARTiK. Koordynatorka Międzynarodowego Festiwalu Teatralnego DEMOLUDY z ramienia Fundacji Kreatywnego Rozwoju, która jest partnerem i współorganizatorem Festiwalu. 
Z działań prospołecznych najbardziej lubi te niepokorne – siać pozytywny ferment , uświadamiać, dodawać odwagi i promować postawy życzliwości, wolności i tolerancji. 
To przede wszystkim praca na rzecz mieszkańców olsztyńskiego Zatorza. Wszystko zaczęło się w momencie dołączenia do składu tamtejszej Rady Osiedla. Kinga Grabowska skupiła się na organizacji oferty dla dzieci, młodzieży, dorosłych i starszych na bazie pomieszczeń rady. 
Agnieszka Bednarczyk to nie tylko Kapitan w Klubie golfowym Mazury Golf & Country Club oraz tegoroczna Mistrzyni Polski longest drive. To przede wszystkim matka, przyjaciółka i nauczycielka. Trener i zwolenniczka zdrowego stylu życia, którym zaraża wszystkich wokół. Skutecznie zachęca innych do treningów i zdrowego trybu życia. Lwica z urodzenia, prawdziwa wojowniczka o zdrowy świat swoich bliskich, przyjaciół i znajomych. 
Anna Mikita to wulkan nie kobieta. 
Od lat działa na rzecz rozwoju wiedzy o autyzmie, przez wiele lat szkoliła kadry pedagogiczne w tym zakresie. Odbyła szereg spotkań-pogadanek, bezpłatnych szkoleń w placówkach oświatowych naszego województwa kierowanych do nauczycieli. Uświadamia problemy w edukacji i rozpoznawaniu oraz odpowiednim prowadzeniu dzieci z autyzmem, zespołem Aspergera. 
Monika angażuje się w działania mające na celu polepszenie losu bezdomnych zwierząt, mieszkańców schronisk. Organizuje z powodzeniem akcje i kampanie społeczne. Zrealizowała akcję Przyjaciół się nie wyrzuca oraz Lato z Pupilem. Prowadziła na antenie radia cykliczne audycje, prezentowała psy i koty do adopcji i organizowała zbiórki karmy, która trafiła do najbardziej potrzebujących schronisk, stowarzyszeń i przytulisk. 
Aktywnie wspiera wydarzenia charytatywne, które odbywają się w Szczytnie i Olsztynie. Pomaga skromnie i bez rozgłosu. Profesjonalnie i bezinteresownie wspiera kobiety w potrzebie jako wykształcony coach, pomaga i wspiera je w rozwoju osobistym i motywuje do zmian, na rzecz lepszego życia. Nikogo nie zostawia w potrzebie. 
Prawdziwy społecznik. Twórca kampanii społecznej "Leżymy na trawie i rozmawiamy o prawie", akcji mającej na celu przybliżenie aspektów prawnych bliskich każdemu człowiekowi mieszkańcom Szczytna. Sukces kampanii zaowocował pomysłem organizacji podobnych akcji w innych miastach na terenie całej Polski. Stworzyła projekt "Młodzieżowa Strefa Street Art Szczytno", który zakłada przeprowadzenie pod okiem doświadczonego artysty- animatora warsztatów tworzenia street artu dla dzieci i młodzieży. 
O działalność dobroczynnej
Dwóch strażników miejskich z Barczewa przywozi w pudełku od butów pogryzionego przez kota wróbelka. Jest godz. 10 rano, a to już czwarta interwencja z rannym ptakiem. Ewa nie zdążyła jeszcze zjeść śniadania. Bierze talerz z kanapką i idziemy opatrzyć nowych pacjentów.
W Ptasiej Klinice mieszczącej się w budynku stodoły – niezły harmider. Pisklęta drą się wniebogłosy, albo otwierają dzióbki gotowe do posiłku. Miseczka pełna świeżych larw rozwiązuje chwilowo problem. Ewa najpierw opatruje wróbelka, potem ogląda nóżkę małego gągoła, a następna w kolejce czeka już sroka. Wypuszczona z kontenerka dziobie co popadnie, a wokół niej sypią się kleszcze. Dostaje lek na pasożyty i wraca do klatki. – Kiedy zaczyna się sezon lęgowy, liczba chorych i rannych ptaków, które tu trafiają, gwałtownie wzrasta – tłumaczy Ewa Rumińska. – Wypadają z gniazd, stają się ofiarami kotów czy miejskich niebezpieczeństw.
Kruczycę Baśkę kochają wszyscy. I chociaż adopcje ptaków zdarzają się rzadko, o nią pyta co druga osoba, która odwiedza ośrodek. Kiedy ptak słyszy kroki zbliżających się ludzi, podchodzi do siatki i nadstawia główkę do głaskania. Ale potrafi też bardziej zaskoczyć.
– Kiedyś poszłam przygotować jej posiłek – wspomina Ewa. – Wtem słyszę grobowy, niski głos jak z horroru: „Basiuuuu”. Przeszły mnie dreszcze, rozejrzałam się dookoła. Dopiero kiedy kruk powtórzył słowo zrozumiałam, że ktoś nauczył ją wypowiadać własne imię. Jak ma dobry humor, popisuje się swoimi umiejętnościami przez odwiedzającymi naszą siedzibę. Powtarza pojedyncze słowa jak papuga.
Basia, która dzieli wolierę z krukiem Arturem, to jeden z około 200 ptaków – dorosłych i piskląt, które ma pod opieką ośrodek. Jest tu woliera pełna sów, dwa gawrony bez ogonów nazywane przez pracowników „Głupi i Głupszy”, bielik, myszołowy, trzmielojad, krogulec, żuraw, stado gołębi, łabędzi i wiele innych. Ale najwięcej jest bocianów – nielotów, po wypadkach.
– Walczymy tu o każdego ptaka, to praca przy której nie sposób popaść w rutynę – tłumaczy Ewa. – Najprzyjemniejszym momentem jest wypuszczanie ich na wolność po zakończonym leczeniu.
W Ptasiej Akademii, w której pozostają ptaki skazane na opiekę człowieka, prowadzone są zajęcia edukacyjne. A na terenie powiatu olsztyńskiego, dzięki wsparciu, działa Ptasia Straż, grupa wolontariuszy, którzy angażują się w interwencje związane z pomocą rannym ptakom. Ośrodek posiada opiekę lekarzy specjalistów, współpracuje z centrami rehabilitacji i placówkami naukowymi w kraju i zagranicą.
– Kiedy rejestrowałam ośrodek w 2004 roku, prawodawstwo na temat opieki nad dzikimi zwierzętami to był czeski film – przyznaje Ewa. – I nadal niewiele się zmieniło, ptaki gatunków chronionych według prawa nie są niczyją własnością, więc nikt nie jest odpowiedzialny finansowo za ich leczenie. A prowadzenie ośrodka wymaga płynnego finansowania i ogromnego nakładu pracy. Choćby sam pokarm – zużywamy około 1,5 tony pożywienia miesięcznie. Jeden bocian zjada dziennie pół kilo mięsa.
Fundacja Albatros zrealizowała dziesiątki projektów związanych z ochroną przyrody, od lat realizuje projekt SYMBIOSIS wspierający również działalność innych ośrodków, obecnie dzięki środkom unijnym.
– Pracuję 24 godziny na dobę – przyznaje Ewa. – Ludzie przyjeżdżają do nas o każdej porze, a ja przecież ich nie odprawię z kwitkiem, choć właśnie np. odrabiam ze swoimi dziećmi lekcje. Prowadzenie ośrodka, który stworzyłam przy własnym domu, to pewna misja. Choć brakuje tu rąk do pracy, a problemy biurokratyczne potrafią zmęczyć, wystarczy, że rano usłyszę zza okna znajome „kle, kle, kle” i od razu dostaję motywacji, aby wyjść z domu i działać.
O pracy zawodowej
Weterynarz, założycielka Ośrodka Rehabilitacji Ptaków Dzikich i koordynator Fundacji Albatros, która działa od 2006 roku w Bukwałdzie.
Tekst: MadeIn Warmia&Mazury
Ewę do sesji zdjęciowej przgotowali Agata Bałdyga - Doradca Stylu, Beata Miszkiewicz - Make up, Iga Gapińska - fryzury.
Zdjęcie wykonał Piotr Ratuszyński - Ratuszyński Fotografia, a do publikacji przygotował je Piotr Dowejko - dowejko.wordpress.com
A te piękne ubrania i buty znajdzicie w sklepie Entra.
